Fascia is een bijzonder bindweefsel dat een vlies vormt rond spieren, botten, gewrichten en lichaamsholtes. Het geeft ondersteuning en bescherming aan die lichaamsdelen en het geeft structuur aan het lichaam.

Het fascia verbindt alle delen van het lichaam met elkaar.

Fascia speelt een belangrijke rol in het lichamelijk en geestelijk functioneren, een rol die evenwaardig is aan die van de andere grote systemen. Samen met het autonoom zenuwstelsel en het hormonaal stelsel beïnvloedt het de graad van spierspanning, het bewegingspatroon, de bloedcirculatie, de hormoonhuishouding, het stresssysteem, het humeur, de manier van emotioneel reageren, het denken en bijgevolg ook het gedrag. Het lijkt dan ook niet onlogisch dat de fascia een sleutelpositie inneemt in het ontstaan van allerhande klachten en aandoeningen.

Wanneer het fascia in het dier beschadigd is, veroorzaakt de ontstekingsreactie dat het fascia verstijft. Dit heeft een negatief effect op de elektrische geleiding via de zenuwen, bloedcirculatie, lymfedrainage en spiercontracties. Het verstijven van de fascia veroorzaakt ook pijn, de zenuwen hebben door het verstijfde, gespannen gebied geen vrije doorgang meer. En pijn heeft invloed op het vermogen van het dier om vrij te bewegen, de houding en biomechanica worden slechter, om het pijnlijke gebied te ontzien gaat het dier compenseren en dus andere gebieden (over)belasten, zijn gedrag kan onvoorspelbaar worden en de pijn leidt af waardoor het dier niet goed meer kan leren.

Aan de andere kant hebben chronische pijn of stress ook invloed op de fascia. Constante spanning in de spieren vermindert de bloeddoorstroming in dat gebied. Door het gebrek aan voedingsstoffen en vloeistof wordt de fascia in het dier stijf en droog. Dit kan leiden tot verkorten, dikker worden en gedehydrateerd raken van het weefsel. Dit kan de spierfunctie en gewrichtsmobiliteit negatief beïnvloeden, wat zich vaak uit als pijn, ongemak, stijfheid, verminderde mobiliteit en veranderde beweging.

Onder deze omstandigheden verliest fascia niet alleen zijn vermogen om communicatie in het lichaam mogelijk te maken, door de zenuwen doorgang te verlenen, maar verliest het ook zijn vermogen om de verschillende lichaamssystemen te smeren, isoleren, omhullen en functioneel te ondersteunen.

Als het fascia overmatig wordt verkort of uitgerekt kan het niet snel genoeg reageren op de vereiste functionele veranderingen in houding of beweging. Dit verklaart waarom soms pijn ontstaat in een gebied dat niets van doen lijkt te hebben met de oorspronkelijke verwonding.